Psychoterapia w nurcie psychodynamicznym wywodzi się z psychoanalizy. Jest jednym z głównych nurtów terapeutycznych. W głównej mierze opiera się na odkrywaniu i analizowaniu tego co nieświadome. Psychoterapia w nurcie psychodynamicznym ma swoje zalety, ale również ma pewne ograniczenia.
Techniki i metody stosowane w psychoterapii psychodynamicznej
Podejście psychodynamiczne różni się znacząco od podejścia poznawczo-behawioralnego. W podejściu psychodynamicznym terapeuta interpretuje mechanizmy obronne, którymi posługuje się pacjent. życiem człowieka sterują w głównej mierze nieuświadomione mechanizmy, ukryte potrzeby i nieuświadomione konflikty. Terapeuci psychodynamiczni zwracają również uwagę na związek aktualnych problemów pacjenta z jego przeżyciami z dzieciństwa. W dzieciństwie bowiem jesteśmy szczególnie narażeni na urazy psychiczne, które potrafią ciągnąć się za nami przez całe życie i uaktywniać się w wyniku doznawanych problemów i traum. Dlatego też psychoterapia psychodynamiczna trwa zwykle dłużej niż psychoterapia poznawczo-behawioralna, która opiera się w dużej mierze na nauce nowych, bardziej przystosowawczych zachowań i zmianie świadomie wyrażanych niekonstruktywnych zachowań. Psychoterapeuci psychodynamiczni zwracają dużą uwagę na relację terapeutyczną z pacjentem i zmiany, jakie w niej zachodzą. Dobra relacja terapeutyczna wpływa znacząco na pozytywny przebieg terapii. Więź między terapeutą a pacjentem jest szczególna. Uważa się, że jest to jeden z głównych czynników leczących w psychoterapii.
Psychoterapia prowadzona w nurcie psychodynamicznym jest szczególnie zalecana w przypadku osób zmagających się z zaburzeniami osobowości, nerwicami, zaburzeniami lękowymi, traumami. Metoda ta niegdyś była krytykowana, obecnie coraz więcej badań potwierdza jej skuteczność.